COACHES
Mensen die belangrijk zijn voor mijn atletische ontwikkeling
Albert Šoba, ook bekend als Berč, was mijn eerste coach.
Toen ik twaalf jaar oud was, had ik het geluk dat ik hem als mentor kreeg en gecoacht werd door de man die verantwoordelijk was voor de successen van Matic Osovnikar, de nationale recordhouder op de 100 en 200 meter. De juniorcoaches liet ik links liggen.
Berč is misschien niet voor elke atleet de juiste coach, maar wij hebben altijd een goede verstandshouding gehad en ik heb veel van hem geleerd.
Allereerst de liefde voor atletiek. Weinig mensen zijn zo hartstochtelijk toegewijd aan de sport als Berč. Atletiek is zijn leven en dat is in positieve zin aanstekelijk.
Hij is ontzettend fit en doet nog steeds op het hoogste niveau mee in de masteratletiek. (In 2019 werd hij Europees kampioen op de M60 300m horden in 45.46!). In dat opzicht een groot voorbeeld voor jonge, aspirant atleten.
In tegenstelling tot sommige andere coaches kan Berč een juiste sprint- en hordelooptechniek tijdens de training demonstreren. Ik denk dat looptechniek een van mijn sterkste punten is en hij heeft die mij door de jaren heen helpen te vormen.
Ook leerde hij me dat atletiek om competitie gaat, niet om oefenen. Hij zegt altijd dat wedstrijden de beste trainingen zijn en niet moeten worden overgeslagen of worden vermeden. Hij raadde me aan om vaak met wedstrijden mee te doen en ik denk dat dat een van de redenen van mijn vooruitgang is.
Ook heb ik van hem geleerd over loyaliteit in de sport. De club zorgt voor je en als tegenprestatie moet je je beste beentje voorzetten en meedoen wanneer de club je nodig heeft.
En last but not least, bij Mass word je aangemoedigd om ambitieus te zijn. Je wordt uitgedaagd om verder te kijken dan het nationale niveau, je te richten op de beste internationale wedstrijden en te vechten om daar te komen.
Omdat Berč het drukker kreeg (hij is nu ook Voorzitter van de Athletic Expert Council van AZS) en ik in het buitenland ben gaan studeren, zal onze samenwerking in de nabije toekomst minder intensief worden.
Ik ben dankbaar voor al zijn steun door de jaren heen en voor de mogelijkheid dat ik altijd om zijn advies kon vragen wanneer ik dat nodig had.
Mijn vader.
Officieel geen atletiekcoach, maar iemand die het een en ander weet over topprestaties, in de sport en in het bedrijfsleven.
Omdat Berč minder tijd had en met de komst van alle onzekerheden in 2020, stapte mijn vader in als assistent-coach. Dat werkte prima voor mij.
Lang geleden zelf atleet – verspringer en sprinter – is nu zijn favoriete hobby in vorm blijven en meedoen aan de masteratletiek. Of welke sport dan ook.
Ideaal om als mijn trainingspartner te dienen, toch?
Hij zweert bij intensieve krachttraining, speciale plyometrie, diverse weerstandsloopjes en korte, explosieve sprints die geleidelijk aan worden verlengd.
Voeg daar veel blessurepreventie-oefeningen aan toe en je hebt zo ongeveer mijn off-season trainingsplan.
Wat nog meer…
Oh ja, hij is gek op doelen stellen. Hoe groter het doel, hoe enthousiaster hij wordt.
En “progressie” moet ik niet vergeten, dit is waarschijnlijk zijn favoriete sport-gerelateerde woord.
Voor mijn vader draait het allemaal om het geleidelijk opvoeren van de gewichtsbelasting, snelheid, afstanden, etc., zodat het lichaam zich kan aanpassen voordat de intensiteit wordt verhoogd.
Hij zou elke mogelijke app, gadget of apparaat gebruiken om de vooruitgang te filmen, te analyseren en te meten. Om vervolgens het programma hierop aan te passen.
Het is hard werken om zijn trainingsplan uit te voeren, maar het is ook heel leuk.
Ik weet dat sommige familieteams soms uitdagend kunnen zijn. Stemverheffingen, spanningen, tranen, stille dagen…
Bij ons niet. Niets van dat alles. En ik weet niet waarom, maar zo is het nu eenmaal. 🙂
P.s. Speciale dank aan de Hoofd Coach Rok Kocjančič, AD Piran, voor zijn training- en wedstrijdtips en positieve aanmoediging.
“Je kunt geweldige dingen doen. Wat je nodig hebt is een goed idee en een perfect plan. En de drive om het te doen.”
—Bostjan Erzen
